تأثیر تمرین دستکاری بر دست‎ برتری کودکان با اختلال های طیف اتیسم

اختلال های طیف اتیسم، اختلال‎های شناختی و عصبی-رفتاری بوده و شامل سه ویژگی اصلی اختلال در اجتماعی شدن، اختلال در ارتباطات کلامی و غیرکلامی و الگوهای محدود و تکراری رفتار می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرین دستکاری بر دست برتری دانش آموزان با اختلال های طیف اتیسم انجام شد. مواد و روش‎ها روش پژوهشی تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل همه ی دانش آموزان 7 تا 14 ساله با اختلال های طیف اتیسم شهر شیراز در سال تحصیلی 94-93 بود؛ پس از مشخص شدن مدرسه توسط اداره آموزش و پرورش، از کلیه دانش آموزان 7 تا 14 ساله ی این مدرسه پیش آزمون گرفته شد، سپس 20 نفر (5 دختر و 15 پسر) از این افراد که دارای ملاک پژوهش بودند، به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش مداخله تمرینات دستکاری را در 24 جلسه دریافت کردند درحالی که گروه کنترل فقط فعالیت‎های رایج در مدرسه را انجام می‎دادند. در پایان برای هر دو گروه پس آزمون اجرا شد. از پرسش­نامه دست برتری ادینبورگ برای سنجش دست برتری استفاده شد. یافته‎ها تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین دست برتری در گروه آزمایش به طور معناداری افزایش یافته است (05/0p≤). نتیجه‎گیری یافته ها نشان داد که تمرینات دستکاری دست برتری دانش آموزان با اختلال های طیف اتیسم را بهبود می بخشد. بنابراین پیشنهاد می شود با طراحی روش­های مناسب و اجرای تمرینات دستکاری جهت بهبود دست برتری دانش آموزان مبتلا به اختلال های طیف اتیسم اقدام شود.